HAVAYOLU YOLCU TAŞIMACILIĞI SEKTÖRÜNDE ALGILANAN STRES VE İŞLE BÜTÜNLEŞME ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İŞTEN AYRILMA KARARINA ETKİSİ

Özet

Bu çalışmada özel bir havayolu şirketinde çalışan uçuş personelinin stresi algılama düzeyi ve bu algılanan stresin işle bütünleşme bağlantısına değinilmiş ve bu ilişkinin işten ayrılma kararına etkisi araştırılmaya çalışılmıştır. Çalışmada Nisan-Ağustos 2018 tarihleri arasında anket uygulanmış ve daha önce güvenilirliği ve geçerliliği kanıtlanmış ölçekler kullanılmıştır. Algılanan stres için, Cohen, Kamarck ve Mermelstein (1983) tarafından geliştirilen 14 maddelik ölçek, işle bütünleşme kavramını ölçmek için Schaufeli ve Bakker (2003) tarafından geliştirilen UWES - Utrecht Work Engagement Global Scale, işten ayrılma niyetini ölçmek için Cammann vd. (1983) tarafından geliştirilen ve Mimaroğlu (2008) tarafından Türkçe’ye çevrilen 3 maddelik işten ayrılma niyeti ölçeği kullanılmıştır. Algılanan stres ölçeğine yapılan faktör analizi neticesinde, stres, başa çıkma ve kontrol isimli 3 faktör saptanmıştır. İşle bütünleşme ölçeğine yapılan faktör analizi neticesinde, zindelik ve adanmayoğunlaşma isimli 2 faktör saptanmıştır. İşten ayrılma niyeti ise tek boyuttan meydana gelmektedir. Algılanan stresin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisine yönelik yapılan stepwise regresyon analizi sonucunda stres ve kontrol faktörlerinin işten ayrılma niyeti üzerinde etkisi bulunduğu, işle bütünleşmenin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisine ilişkin gerçekleştirilen stepwise regresyon analizi neticesinde ise adanma-yoğunlaşma faktörünün işten ayrılma niyeti üzerinde etkisi bulunduğu tespit edilmiştir. Bu doğrultuda elde edilen sonuçlar ile literatürde yer alan çalışmalar birbirini destekler niteliktedir.