ARAYIŞ VE KAÇIŞ METAFORU OLARAK BAUDELAİRE’İN KÖTÜLÜK ÇİÇEKLERİ

Özet

19. yüzyıl edebiyat ve düşünce tarihine bakıldığında; bazı yazarların evrenin gizli sınırlarını zorladıkları, yeniyi bulmak ve bilinmeyene olan merakı gidermek için yeryüzünü anlama, kendi dışında gelişen gerçeği tanımlama ve insanın sorunlarını aydınlatma tutkusu içinde oldukları görülür. Bu ender sanatçılardan biri de sembolizmin öncüsü kabul edilen Baudelaire’dir. Romantizm ile sembolizm arasında köprü kurmuş olan ve yapıtlarıyla çağdaşlarını aşarak, doğrudan 20. yüzyıla seslenmiş olan şairin şiirlerinin oluşumunda temel yaratıcılık noktası zengin imgelem gücüdür. İyiyle kötünün, düşle gerçeğin, cennetle cehennemin savaşım verdiği bir dünyada; Baudelaire zengin imgelem gücü sayesinde aklın sınırlarını zorlayarak güzelliği hissettirecek yapıtlar sunar. Onun yapıtları varoluşçuluğun düalizmini yansıtır. Bu ikilik ruhla beden, düşünceyle özdek, iyiyle kötülüğün bitmek bilmeyen savaşıdır. Baudelaire yaşamı boyunca hep bu zıt duyguların çatışmasına tanık olur. İnsan ne kadar iyiye, güzele sonsuz olana ulaşmak istese de şeytan, her seferinde kötüyü, çirkini seçmeye yönlendirir. Şair, acı veren bu korkunç gerçekten uzaklaşmak için çeşitli yollar arar. Kimi zaman düşsel yolculuklara çıkar, bazen de bir kadında, sanatta, uyuşturucuda arar acısını hafifletecek ilacı. Bu çalışmada, şairin içine düştüğü trajik konumdan, yalnızlıktan ve iç sıkıntısından kurtulmak için yolculuğa, kadına, uyuşturucuya nasıl sığındığı ve sonunda ölüme duyduğu özlem incelenmiştir. Baudelaire'in şiirlerinden ve yaşamından yola çıkarak incelediğimiz bu çalışma, onun güçlü imgelem gücünü ve duygu yoğunluğunu şiirlerine nasıl yansıttığını göstermesi açısından önemlidir.